HOXE RODAMOS CON... Álex Regueiro.

Hoxe desprazámonos até Teo, preto de Compostela, e rodamos cara a Comarca do Barbanza con Alejandro Regueiro...

Alejandro chega ó punto de encontro puntual, tranquilo e rodando con moita clase enfundado no seu flamante maillot da Selección Nacional coa que ven de disputar o Campionato Mundial UCI en Richmond, EE.UU.

Escolle para nós unha ruta tranquila e con pouco desnivel para poder falar con tranquilidade:

Pregunta: Que leva a un rapaz de Teo a decantarse polo ciclismo?

Resposta:  Boas, pois a verdade é que comecei a andar en bici moi novo grazas a meu pai Carlos e ao meu tío Martín que xa saían con normalidade tanto na bici de carretera como na de montaña e claro, de novo, velos a eles saír e decidín probar a montarme nese "aparello con duas rodas" que tanto utilizaban eles.  Pouco a pouco foime enganchando ata convertirse na miña paixón.

P: Todos medramos con pósters e fotos pegados nas paredes da habitación. Que foto había no teu armario?

R:  Pósters non teño moitos pero sí teño varios ídolos ou referentes no mundo do deporte, xente como Ezequiel Mosquera ou como Froome son duas das persoas que máis admiro dentro do ciclismo.

P: Xa máis de preto, aínda que acabas de comezar (coma quen di), hai xa algunha persoa que supoña un piar importante na túa carreira? Aqueles que se nomean nas roldas de prensa cando se logran cousas importantes...

R:  Sobre todo toda a miña familia que supón un piar moi importante na miña vida, ademáis deles a os bos amigos que sempre están ahi. Tamén teño moito que agradecerlle a o meu adestrador e a os compañeiros de grupeta.

P: Como ves o ciclismo en Galicia? Hai nivel? Hai carreiras? Hai clubes, canteira? Que votas en falla?

R: En Galicia hai moito ciclismo, ben se ve que tanto os xuvenís como os élite e sub23 teñen moito nivel e moita calidade, o que falla son as carreiras xa que as poucas que hai aquí son ciruitos pequenos... Clubes de cadetes para abaixo hai  moitos, e corredores tamén, xa despoís vai minguando a cousa... Voto en falla máis carreiras de máis nivel tanto de xuvenís como de elite e sub23.

P: Cousas boas, tamén haberá?

R: SI , con esta nova directiva (da Federación) vese moito interés e motivación por facer as cousas ben...

P: Como es novo haberá moitos compañeiros e amigos que non saiban de que vai o tema. Coñecen os teus amigos (non ciclistas) como é a túa “vida escura” cada vez que dasapareces para ir adestrar? Como cres que te ven?

R: Os bos amigos saben o que hai, o sacrificado que é o ciclismo... As outras persoas que poden verme nalgunha foto de internet ou adestrando por Santiago e arredores non sei que poden pensar. Igual que estou tolo por sair tanto na bici (jaja)

P: Hoxe (polo día que saímos) é unha xornada tranquila pero, como é o adestramento ó longo do ano? Cantos quilómetros caeron adestrando no 2015?

R: Pois sí o día de hoxe foi bastante tranquilo, pero habitualmente non o é tanto, polo xeral adestro cinco ou seis días a semá, pero con máis carga de horas e con algunha serie polo medio. Este 2015 caeron 15.000 km. Estiven parado sobre un mes senon algúns máis aínda caían jaja

P: En Galicia o tempo non axuda nada e todos sabemos deses adestramentos que “contan dobre” (polo que adestras ti e o que deixan de adestrar os que quedan na casa), como afrontas eses días de choiva e frío? Cóntanos algún truco ou segredo que nos poida facer a vida máis doada?

R: Pois a verdade é que si, hai tempadas que se fan moi pesadas pola choiva e polo frio, se fas caso do tempo aquí non sales nada na bici polo que a única solución é mercar boa roupa de inverno, un bo chuvasqueiro e ter ganas de adestrar.

P: E no referente ó tráfico, es dos que se indigna cos automobilistas? Dos que protesta? Dos que se resigna? Dos que teñen medo? Como te enfrontas ó tráfico?

R: Por suposto, hai moitas persoas que respetan moito os ciclistas, pero hai outras que pensan que somos un estorbo na estrada, esas persoas son as que che pasan pegado cando vas pola estrada, das que che pitan para que te apartes, cando ocurre así por suposto que protesto xa que os que nos xogamos a vida somos nos que imos desprotexidos non eles dentro do coche que saben que como moito terán un pequeno raiazo se tiran con un... intento respetar todas as normas de circulación para convivir dunha maneira xusta cos automóbiles.

P: Imos agora co futuro. Es unha das flamantes fichaxes dunha das xoias galegas do ciclismo, o FROIZ. Que agardas desta tempada? Que podemos agardar nós de ti?

R:  Este ano vai ser o primeiro na categoría sub23 e o principal obxectivo e aprender o máximo posible, disfrutar e ser feliz facendo o que nos gusta. A verdade é que estou moi contento de poder correr cun gran equipo como é o Froiz, teño moitas ganas de comezar a correr con eles e aprender dos compañeiros con máis experiencia e axudalos en todo o que poida. E bueno, tamén intentarei gañar algunha pero ben sei que iso e moi complicado, por ganas e esforzo non será.

P: Esta fichaxe é froito dunha brillante tempada que, se ben non acababa de arrancar, rematou dun xeito brillante en Richmond. Como é un mundial de ciclismo? Como se vive dende dentro, e como espectador? Cal é o ambiente? Que cousas che chamaron a atención? ... hai que volver!

R:  O mundial foi a carreira máis importante da miña vida e tamén a máis especial , todas esas experiencias vividas eses días nunca imaxinei que podería vivir o que vivín ir con Purito, Valverde, Lobato... foi brutal, poder adestrar con eles, ver a Tv xuntos etc son detalles que nunca olvidarei. O ano anterior vivín o mundial de Ponferrada detrás das vaias, e xa me pareceu brutal, vivilo dende dentro foi unha terrible experiencia... Dende que volvín de alí teño claro o que quero ser e tamén o que estou disposto a sacrificar por cumplir a meu soño. Gracias a esa carreira decidín que realemente o que quero ser é ciclista, e ademáis de eso disfrutar moito polo camiño, que todo sacrificio e dedicación acaban tendo recompensa. Oxalá algún día poida volver e decir fai uns anos aquí comezou todo!

 

P: O noso deporte ten un argot moi extenso. Expresións, frases, berros de guerra... Cal é a túa favorita? Algo que nos axude a rematar de coñecerte un pouco mellor...

R: Unha frase que sempre penso cando estou nunha carreira subindo un puerto ou sufrindo polo llano dígome a para min, "ese vai peor que min, se a mi me doen as pernas a el máis!"